«Who is the third who walks always beside you?»

Γυρνάει εδώ και καιρό στο μυαλό μου. Ανάβει με τόλμη τους υέλους και τα ηλιοτρόπια. Με δύναμη αποκαλύπτει ένα φωταγωγημένο μικρό παπούτσι που από κοντά μοιάζει με τέρας. Ορθώνεται ψηλά και το μάτι του αρπάζει την όψη της γης να ετοιμάσει την ενδογένεση. Και μέσα στο τρόμο απ’ τις φωνές της :

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ο πικρός και ο μόνος
ο από πριν χαμένος εσύ να ‘σαι

Ποιητής που δουλεύει το μαχαίρι
στο ανεξίτηλο τρίτο του χέρι:

ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ο Θάνατος και αυτός η Ζωή
Αυτός το Απρόβλεπτο και αυτός οι Θεσμοί

Αυτός η ευθεία του φυτού η το σώμα τέμνοντας
Αυτός η εστία του φακού η το πνεύμα καίγοντας

Αυτός η δίψα η μετά την κρήνη
Αυτός ο πόλεμος ο μετά την ειρήνη

Αυτός ο θεωρός των κυμάτων ο Ίων
Αυτός ο Πυγμαλίων πυρός και τεράτων

Αυτός η θρυαλλίδα που από τα χείλη ανάβει
Αυτός η αόρατη σήραγγα που υπερκερά τον Άδη

Αυτός ο Ληστής της ηδονής που δε σταυρώνεται
Αυτός ο Όφις που με τον Στάχυ ενώνεται

Αυτός το σκότος και αυτός η όμορφη αφροσύνη
Αυτός των όμβρων του φωτός η εαροσύνη

Οδυσσέας Ελύτης. Από το Δοξαστικόν του Άξιον Εστί

~ από σκοινοβάτης στο 20 Ιουνίου, 2011.